Pierwsze zabójstwa gazem i rozwój techniki uśmiercania
Zleceni przez Hitlera lekarze Bouhler i Brandt stworzyli jesienią 1939 r. struktury organizacyjne w celu mordowania chorych. Przodującym był Główny Urząd II Kancelarii Hitlera pod kierownictwam Viktora Bracka. Rozpoczynając morderstwa na chorych założono różne maskujące organizacje, których siedziba od wiosny 1940 r. mieściła się przy ul. Tiergartenstraße 4 w Berlinie. W ogólnym użyciu językowym zostały one nazwane określeniem „Centrala T4”:
– „Zespół Zakładów Opiekuńczo-Leczniczych Rzeszy” („Reichsarbeitsgemeinschaft Heil und Pflegeanstalten”), który koordynował formularze meldunkowe i medyczne rzeczoznawstwo
– „Społeczna Spółka Transportu Medycznego” („Gemeinnützige Krankentransportgesellschaft”), która organizowała przeniesienia pacjentów do zakładów zagłady (por. „Pomnik Szarych Autobusów”)
– „Powszechna Fundacja Zakładów” („Allgemeine Stiftung für Anstaltswesen”), gdzie znajdowała się administracja całego personelu sprawców
– „Centrala Rozrachunkowa Zakładów Opiekuńczo-Leczniczych” („Zentralverrechnungsstelle Heil und Pflegeanstalten”) zajmująca się całą księgowością zakładów.